شاعر بزرگ لک زبان محمود قبادی اولادقباد
از انجایی که شعرای فارسی زبان با قریحه و سرشار از علم عرفان در سرزمین پهناور ایران بسیار وجود داشته و دارند و خوشبختانه از این لحاظ غنی میباشیم لکن در گوشه کنار این سرزمین شاعرانی که اشعار خود را با لهجه های محلی سروده باشند
بسیارند اما با کمال تاسف کمتر یافت میشود که دیوانی با لهجه محلی سروده باشد
در خطه لرستان نیز شاعرانی که اشعار خود را با لهجه های شیرین لکی و لری سرودت باشند
بسیارند اما دیوانی از انها در دست نیست و شاید با مرور زمان این هنر محلی بدست فراموشی سپرده شود
این دیوان گزیده ای از سروده های بنده به زبان لکی است که به رسم یادگاری به محضر ادبا و صاحبان ذوق ادبی
تقدیم مینمایم
این دیوان در سال 1379 در اصفهان به چاپ رسیده است
به گفته این شاعر بزرگوار درخواست کرده تا این اشعار را برسنگ مزارش نوشته شود
تا اخطار مرگ رسی و دسم
ناگابیدار بی شوق و هوسم
یکباره اجل روح ژگانم سن
اسب چوبینی بی و توسنم
قدم رنجه کن ارسر مزارم
شوان جمعه چشم انتظارم
محمود و دنیا دسه کوتایه
منتظر حمدوقل هوالله یه